Verhaal halen doe je doorgaans in je eigen tempo.
Bekend is de zaak al vooraf vastgesteld geweest denken de mensen doorgaans in vertrouwen maar of het zo en niet anders moest verlopen dat vormt voor mij geen vraag van uitzonderlijk belang, ik voeg U in: men mag en kan een bittere pil dan wel niet zo gemakkelijk vergulden, het is mij toch een zaak geworden van het allerhoogste persoonlijke belang voorstelbaar dat ik bij het aanzitten van de eerste en de laatste seder in mijn langere leven dan ik toen wel had verwacht het bittere kruid dat ook wel maror wordt genoemd, heel aangenaam vond smaken.
Niet onmogelijk wordt het geacht in de kleine kring van de familie dat de uitnodiging om in het Joodse rituele paasmaal te mogen delen mij de moed geschonken heeft om na het eveneens bij die gelegenheid voor het eerst nuttigen van mijn eerste twee glazen wijn onbekommerd met mijn tweewieler huiswaarts te keren in een toch al snel donkerende avond. Thuis aan het Joseph Israëlsplein aangekomen werd mij verzocht mijn krachten in te zetten voor het verwijderen van takkenbossen in de achter het huis gelegen tuin waar mijn vader de appelboom, die toch alleen maar harde Groninger Jannen te oogsten gaf in een welhaast te veronachtzamen aantal en naar een kant slechts was uitgegroeid wegens het naast het arme arboretische ventje tegelijk met hem geplante sterkere perenboom waarvan de vruchten nu juist overmatig zoet en sappig waren hoewel zij als zij rijpten en je even niet had opgelet gemakkelijk door de vogels werden aangebeten, had omgehakt.
Waarom nu juist dit moest geschieden in die donkerende avond waarvan de temperatuur heel aangenaam was, misschien is het op dat tijdstip al wat later in de avond geweest hetgeen ik mij niet herinneren kan, de gebeurtenis is mij in puur zelfverrad overkomen, waarvan mijn moeder vele malen heeft verhaald met ophef van een denkbeeldige waarschuwende hand, dat deze jongen met zijn lekkere lange lijf in stede van de Nijl over te steken van louter vreugde opgedaan in het glas van de sederse zoete wijn over de takkenbossen die hij door het huis naar buiten te versjouwen kreeg als ouderlijke opdracht heen gevallen is juist toen hij zich minzaam voorover boog. Dus kwam het zo uit dat ik pardoes in de tuin van buurman LeFèvre op mijn smalle billen in de zachte aarde terecht kwam nadat ik met een wat ontnuchterende gedruis dwars door de niet zo stevige ligusterhaag geploft was die de spiegelende achtertuinen scheidde van elkanders buren ruimtelijke ordening en hun gegeven levensvreugden.
Het verhaal ging over alle ligusterhagen achter die rij huizen in een halve maan vormende samenbouw ff neergezet en toenmalig in eigendom van het Bouwbedrijf Kroon van Diest te Santpoort, meestal werden deze belangwekkende onderwerpen van het Heemsteedse voor mij openbare leven besproken over de ligusterstruiken heen op een zoele zomeravond. Opgelet: die ligusterhagen kunnen soms zo weelderig en snel uitlopen, vooral bij vochtig zomerweer, en eigenlijk kan de liguster ook wel mooie bloemen geven maar deze ouderwetse haagstruiken, zoals iedereen wel weet, worden van het voorjaar tot het najaar vanuit een gewoonte waarvan ik de oorsprong slechts vermoeden kan, gewoon ruw gesnoeid totdat er van de bloemen die zelfs de geur van de liefde kunnen verspreiden niets meer over is.
Een enkele keer viel mij het geluk ten deel op zoele zomeravonden wanneer de meisjes nog gezangen en hun kirrende lachjes lieten horen, met meer dan gewoon bewuste aandacht deel te nemen in het poëtische verloop van mijn verhaal over het geschiedden van deze dingen.
Voor sterk geïnteresseerden in het onderwerp der kirrende lachjes mag ik wellicht brutaalweg aantekenen, dat je ook kiezen kunt voor het in het voorjaar lezen in mijn nieuwe dichtbundel getiteld: "hor-hem-heb", die dringenderwijs actueel op stapel staat. Als je meer over dit en andere gelagjes voor het onderwerp wenst te vernemen dan zul je nog een jaartje moeten wachten om te begrijpen dat eens lang geleden er ook een achterpad was geweest die alle achtertuinen met elkaar en met de straat verbonden had. Uit louter grenzeloosheid en onbenul omtrent het recht van overpad hadden de bewoners, daartoe aangezet door slechts één van de tuinboertjes uit de jaren '50 van de vorige eeuw die nu net aan de verste zijde woonachtig was en dus gemakkelijk de straat bereiken kon, het gehele achterpad bij hun toch al grote tuin getrokken, maar deze boerenpummel links trok dus brutaalweg het achterpad bij zijn tuin om aldaar enkele mooie vlierstruiken te planten waarvan hij de wijn der bessen zo graag deelde met zijn lieve vrouwtje dat maar niks meer zei. Het betrof hier een reeks ruime huurwoningen gebouwd rond 1930 en aan huur deden zij in 1962 Hfl. 88,50.
Op het Joseph Israëlsplein heb ik mijn eerste tekenen van belangstelling voor alles wat te maken had met de bloemen en de bomen en de weiden opgedaan, evenwel misschien tegen de heersende patronen van beschouwing over wie een mens geworden is in moet ik met rein gemoed vervuld en opgewekt van hart bekennen dat voor het vervullen van alle wensen opgedaan bij het lezen van het meeslepende boek door de Heer Dix geschreven: "zelf tuinieren", in het Burele huishouden van de familie op 9 ter zake van mijn onvergetelijke achtergrond geen voldoende financiële mogelijkheden aanwezig zijn geweest. Toch was het zo gesteld dat ik de dahlia's en rozen, afrikaantjes en viooltjes, wel kweekte en verzorgde, en in sommige gevallen dan kweekte ik uit zaad, in andere uit stek, en te doen was er altijd een heleboel.
Pas in september 1967 zou het ernstiger leven voor de schrijvende onzichtbaarheid van oplettende aandacht die deze regelen intikt en beschrijft, haar aanvang nemen. Maar toen was het voor de duurzaamheid van mijn jeugdige geluk natuurlijk veel te laat.
Ik had namelijk in een visioen als in een droom ten antwoord op het toch wel wat Dionysisch gebleven vreugdevol verlangen rozen te gaan verzorgen in een blijvende taakstelling met uiteraard liefdevol geschonken gratis onderdak en maaltijden, een tank zien rijden door een lange straat ergens in een verre stad die mij niet erg kon aanspreken, Vlak voordat het militaire reuzenvoertuig met zijn vele paardenkrachten op hoe gek ook rupsbanden geheten rollen het plein dat ik niet kende op zou draaien kreeg ik de vriendelijke stem van zekere generaal Dayan te horen die voorop het hem tot dapper voertuig dienend rijdend materieel doelbewust in deze zin van de open landauer had plaatsgenomen. Dayan kreeg namelijk een 18-jarige opgefokte kerel in de gaten die er niet over had nagedacht hoe hij dan wel in de kosten van de overtocht te voorzien had, hij had gedacht, daar zorgt mijn vader natuurlijk voor, en Mosje vond het bepaald verontrustend dat een zo snel opgewonden jeugdige dichterlijke natuur zich geroepen achtte de wapenen op te nemen teneinde zij aan zij met zijn leuke vrienden de belangen van zijn eigen liefdesleven te verdedigen.
De heer Mosje Dayan, die ik na die gedenkwaardige sederavond op mijn 16e jaar uiteraard tot mijn belevingswereld van de vaste waarden was gaan rekenen, maande 'het opgewonden senuwe schlemiel' dat alles waaraan hij nooit had kunnen denken 14 dagen na zijn 18e verjaardag van zijn draagbaar radiootje staande op het niervormig achtertuingazon vernomen had, juist toen hij zich beijverde de graskanten recht te krijgen met een schoffel in de hand en achter hem het grote broodmes uit de keukenkast dat ging wat vlugger, niet onbesuisd af te reizen naar terreinen die hij liever zelf onder zijn hoede hield, vanuit de goedheid va zijn hart voegde hij aan zijn boodschap toe beter te wachten tot 'wij je later nodig zouden hebben'. De verre-afstands toch nabije conversatie verliep in de Engelse taal en een may-be herinner ik mij niet te hebben verstaan vanuit de inhoudelijkheid van het gegeven thema.
Daar stond ik met de open voordeur in mijn rechterhand!
Voor het gemak heeft de heer Dayan op die zaterdagmiddag in de maand juni nadat hij de gehele situatie van de vertoning van shemuele aardigheidjes had doorzien, de kroon van Israël maar in mijn handen achtergelaten en dientengevolge bent dat geinponem nooit tot de afdeling verloren voorwerpen van het Politie Teambureau of de Nederlandse Spoorwegen zich hoeven wenden, er is wel eenmaal een rol tekeningen op het zondagmiddagatelier van het van Goghmuseum te Amsterdam gemaakt, in bus lijn 80 van de NZH achtergebleven maar ik heb er nooit achteraan willen gaan om de zaak onderhavig terug in eigen hand te krijgen.
Nog even zeker hè?
Akelas: een Pentagon gebouw staat er ook in het Russische land ten oosten van Breezand
||** - het prestigieuze bouwwerk vormt niet alleen het onderkomen voor de kantoren van het ministerie van Defensie nabij de Moskwa rivier. Het pentagon wordt eveneens gerekend tot het Russische gemeengoed, want de naam voor die ster met vijf punten die je ook wel op de blikjes bier van een bekend Nederlands merk kunt zien, is achter de Neva rivier bij iedereen bekend geraakt van zijn op school geleerde lessen schoolieren geometrie.
In de intro "Het Pentagon nader bezien" hierboven wordt de analyse van de geometrische vorm gepresenteerd in al zijn glorie: de transformatie van een overvloed aan opties met behoud van de juiste vormwaarden en verhoudingen - voorwaar een feestelijke viering van de wonderlijke geometrie van de vijfpuntige ster.
De strengheid van de presentaties in hun voltooiing van de idee voegt deze stijlvolle screensaver bij de inhoud van mijn blogpost die altijd te zien blijft in de eindeloze thee en tijd berekeningen van ons mensen. Bekijk de video op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten